- konkubin
- konkubin {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos I, Mc. konkubinnie; lm M. -i {{/stl_8}}{{stl_7}}'mężczyzna pozostający w trwałym, niezalegalizowanym związku z kobietą' <łac.> {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
konkubin
Look at other dictionaries:
konkubin — s ( en, er) ÅLD bihustru, älskarinna … Clue 9 Svensk Ordbok
Konkubine — Sf erw. fach. (15. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. concubīna Beischläferin , zu l. concubāre zusammenliegen , zu l. cubāre liegen, schlafen und l. con . Abstraktum: Konkubinat. Ebenso nndl. concubinaat, ne. concubine, nfrz. concubine, nschw.… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
konkubent — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. konkubentncie; lm M. konkubentnci, {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co konkubin: Sąd skazał na 4 lata L.M., która zamordowała w czasie bibki swego konkubenta. (NCz) Jak wymeldować konkubenta? (DR) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
